Wandelen in Aragón is een ervaring die al je zintuigen opent. In het ruige landschap van de Matarraña, een verborgen parel in het noordoosten van Spanje, ontdek je de natuur op een nieuwe manier. De geur van dennen, het geluid van vogels en de aanraking van ruw hout maken elke stap intenser. Mark Kras beschrijft hoe een eenvoudige wandeling verandert in een zintuiglijke reis vol aandacht, gevoel en verbondenheid met de natuur.
Wandelen is niet mijn grootste hobby. Maar het is wél de manier van voortbewegen die me het meest openstelt voor mijn omgeving. Niets laat je zo intens ruiken, horen en kijken. Zeker als je je laat leiden door je zintuigen en niet door de drang om zoveel mogelijk stappen te zetten. Vandaag ben ik op vakantie in de Matarraña, een prachtig deel van de Spaanse provincie Aragón.
Tekst en foto’s: Mark Kras
De trage kunst van wandelen in Aragón: aandacht voor elk detail
Mijn slechte ogen proberen de nabijheid van het pad af te zoeken naar bijzondere insecten of planten. Vogels zoek ik met mijn oren. Gehinderd door het gebladerte en op grotere afstand moet ik lang stilstaan en zoeken naar een beweging. Het pad dat we lopen, vraagt trouwens heel wat van mijn aandacht. We lopen langs de bedding van een beekje steeds dieper een kloof in. De route begint op een breed pad van steenslag. Na zo’n achthonderd meter wordt het smaller, tot ongeveer een halve meter breed. De ondergrond bestaat uit los grind en rotsen. Op sommige plekken helpen dikke houten planken, met kiezels ertussen, om hoogteverschillen makkelijker te nemen.
Voor me loopt een lieve vriendin op bergschoenen. Ik loop op sandalen die zich vormen naar iedere oneffenheid in het pad. Een scherp steentje weet tussen mijn voetzool en het voetbed te komen. Een tijdje weet ik het irritante steentje te negeren, maar uiteindelijk moet ik stoppen. Ik verwijder het steentje. Mijn vrouw op gympen en de lieve vriendin horen dan dat mijn voetstappen zijn gestopt en wachten geduldig. Het is niet de enige reden dat ze wat geduld met me moeten opbrengen. Ik versnel mijn pas. Toch, ik kan het niet laten weer te stoppen om een opvallende plant of bloem te fotograferen.
Zien, horen en voelen – wandelen met al je zintuigen
Boven me hoor ik grote gele kwikstaarten en een roodborst. Af en toe grijp ik een stammetje om me op te trekken. De plek waar ik houvast vind, is glad. Duizenden handen voor de mijne hebben hier houvast gevonden. Eerst alleen de vingers. Voorzichtig om er zeker van te zijn dat de bast vriendelijk aanvoelt. Hazelaars, zwarte dennen en abelen zijn vrienden van de zich optrekkende wandelaar. Meidoorn en sleedoorn zijn niet zo gesteld op de aanraking van een passant. Dan pak ik de stam fermer.
De aanraking van huid en hout – verbonden met de natuur
Al lopend en optrekkend word ik me meer en meer bewust van hoe ik in contact kom met de bomen en struiken. Soms is er nog bast op de stam aanwezig. Ik voel de indruk van de schors in mijn hand. De zwarte dennen hebben grovere schorsplaten. De hazelaars voelen prettig ruw aan. Dan is er een oudere tak die al decennia over het pad hangt. Ik denk dat al miljoenen handen contact de hulp van de tak hebben gezocht. De bast is weggesleten over een lengte van een halve meter. Groot en klein hebben hier steun gevonden.
Wandelen in Aragón als oefening in aandacht en dankbaarheid
Voorzichtig leg ik mijn rechterhand op de harde, droge huid van de boom. Mijn hand is zacht en vochtig. Het is tegen de dertig graden. Ik wacht voor ik me optrek. Een gevoel van dankbaarheid komt bij me op. Dan rijst bij mij de vraag: zouden de vriendin en mijn vrouw zich bewust zijn van de hulp die er net door deze tak was? Zou er een dankjewel bij hen opgekomen zijn? Of bij de mensen die voor ons lopen? Zou er een korte gedachte zijn geweest: merci, gracias of danke schön? Het zou mooi zijn, want er is zoveel in de natuur waar we dankbaar voor mogen zijn. Het bewust ervaren van een eenvoudige aanraking is een eerste stap.
Tips
- Wil je meer verhalen lezen over Boswachter Mark Kars? Dat kan! We hebben nog meer mooie columns van deze Boswachter: lees hier rustig verder
- Wandeltip – Laat je telefoon thuis, stop hem in je tas of zet hem helemaal uit.
