Inzichtwandelen
Volgens de Keltische kalender begint het nieuwe jaar aan het einde van oktober. Een vreemd idee,maar de logica is te volgen: Met de laatste oogstfeesten achter de rug, zag men de natuur stil, kaal en dor worden. Dit grote opruimen geeft ruimte voor het ontstaan van prachtig nieuw blad en leven dat gloort in het voorjaar. Deze jaarlijkse ’traditie’ van de natuur zou ook ons goed doen, weet Yvonne Vrijhof uit IJmuiden van Heks&Kruid, die heel bewust leeft in het ritme van de seizoenen.
TEKST Monique van Strien | Foto’s Yasmijn Tan
Onze laarzen zuigen zich bijna vast in de drassige paden van Nationaal Park Heerenduinen. Omgevallen bomen, afgebroken takken; de laatste storm heeft zijn sporen nagelaten. Yvonne wandelt hier vrijwel dagelijks, vertelt ze, en de toon is meteen gezet als zij toelicht hoe zij diepere betekenissen verbindt aan ontmoetingen met dit soort natuurtaferelen. “Iedereen loopt wel eens met vragen, en ik doe dat letterlijk. Al wandelend vind ik dan antwoorden. Kijk bijvoorbeeld eens naar deze omgevallen boom. Zo groot en sterk, en goed geworteld. Je ziet wel dat zelfs die kunnen omvallen.” Ze verwijst daarmee naar hoe zware periodes in ons leven ons ten val kunnen brengen, ook al staan we nog zo sterk met beide benen op de grond. Daar staan we even bij stil. Die omgevallen bomen staan natuurlijk niet meer op, maar de natuur herstelt zich altijd. Wat voorbij is, geeft lichtinval en voedingsbodem voor wat nieuws. “Het ondergronds netwerk dat onder paddenstoelen leeft helpt heel veel opruimen in het bos. Ik vind het prachtig hoe de natuur samenwerkt. Dat is in de herfst het beste zichtbaar.”
Handen in de lucht
Terwijl we een zijpad inslaan, lijkt het alsof Yvonne niet hoeft te kijken welke kant we oplopen. Ze kent deze plek waarschijnlijk als haar broekzak. “Ik wandel elke dag. ’s Middags wandel ik alleen, om tot inzichten te komen. Meestal loop ik dan naar mijn eikenvriend. ’s Avonds, na het eten, wandel ik samen met mijn nog een uurtje.” Dat het in de herfst en winter dan al donker is, deert Yvonne niet. In tegendeel, zou je haast kunnen zeggen: “Ik vind het fijn om in het donker te wandelen. Als het regent, als het koud en guur is, voel je de elementen. Dan gooi ik het liefst mijn handen in de lucht! Er is verder niemand op straat en het strand waar we ook graag wandelen, is in dit seizoen helemaal verlaten. Dan voel ik mij het meest verbonden met de natuur, en dat maakt het leven een stuk mooier.”
Kracht en inspiratie
Rond 2012 begon Yvonne aan de vakopleiding Kruidengeneeskunde. Ondanks de jarenlange verdieping, waarbij er wordt ingegaan op de biologie en chemische samenstellingen van een lange lijst van planten en kruiden en de effecten daarvan op ons lichaam, ontbrak er voor Yvonne een stukje, wat zij omschrijft als de magische kant van het geheel. “Daarom dook ik zelf in die materie. Met de inzichten die ik vanuit de natuur kreeg, stelde ik mijn eigen cursussen samen en schreef twee boeken.” Haar vader hielp haar daarbij, maar kwam te overlijden. Hij bleek voor haar uiteindelijk de inspiratie en kracht te geven om het eerste boek Hoofd in de Wolken & Voeten in de Aarde in 2017 uit te kunnen brengen. In 2021 volgde haar tweede boek Jaarcirkel, Leven in het ritme van de seizoenen. Dat er behoefte is aan Yvonne’s natuurinzichten blijkt, want van beide boeken ligt inmiddels de vierde druk in de schappen.
Wil je meer weten over inzichtwandelen? Lees dan het complete artikel in Toeractief 5 – 2023.
